Yüzün hüznün bulutlarıyla kaplanmışsa eğer,
kendini çıkmaz bir sokakta hissedersin
İçini acıtan bir sürü düşüncenin esiri olursun
Kaçmaya yeltensen bile içine çeker seni karanlık
Bundandır ki,
hüznün karanlığında çıkıverir
hüzün kovan kuşları
Onlar ki mutluluk kuşlarıdır,
her gece hiç susmadan şarkılarını söylerler
Gecenin hüznünü uzaklaştırırlar,
eğer izin verirsen,
en büyük gülümsemeyi,
hem yüzüne hem yüreğine yapıştırırlar
Kalbin bir kuş olur artık,
sen istersen uçabilir.
Derin bir nefes alabilir,
kanatlarını çırpabilir özgürce.
Aslıhan Doğancı
Comments